آسپرین یک ماده طبیعی است که از پوست درخت بید به دست می‌آید. نام شیمیایی این دارو
استیل سالسیلیک اسید (ASA) است و در زمره داروهای ضددرد غیراستروئیدی (SNSAID) دسته‌بندی می‌شود.

آسپرین یکی از پرمصرف‌ترین داروها در دنیاست که استفاده‌های گسترده‌ای دارد. براساس آمار انجمن قلب آمریکا استفاده از آسپرین هنگام بروز اولین علائم حمله قلبی مانند درد قفسه سینه توانست سالانه از مرگ 5000 تا ده هزار نفر در سال جلوگیری کند. امروزه می‌توان آسپرین را بدون نسخه از تمام داروخانه‌ها به عنوان ضددرد، ضدتب و ضدالتهاب تهیه کرد. سوالی که برای همگان در مورد مصرف این دارو وجود دارد این است که موارد استفاده آسپرین، طول دوره مصرف آن و نحوه مصرف صحیح آن چیست؟

به طور کلی این دارو با جلوگیری از تشکیل لخته‌های خون از انسداد عروق کرونری قلب جلوگیری می‌کند؛ بنابراین مصرف آن برای بیمارانی که احتمال بروز سکته‌های قلبی یا مغزی در آنها بالاست و همچنین بیمارانی که جریان خون مغزی آنها ضعیف است یا به انواع دیگری از بیماری‌های قلبی و عروقی مبتلا هستند مفید است، اما این به آن معنا نیست که منافع مصرف روزانه آسپرین همواره بیشتر از مضرات آن است. همانند سایر داروهای ضددرد و ضدالتهاب، آسپرین ریسک خونریزی‌های گوارشی، خونریزی‌های مغزی، نارسایی کلیوی و برخی از انواع سکته را افزایش می‌دهد. سرویس پیشگیری از بیماری‌های آمریکا، مصرف روزانه آسپرین را برای افراد 50 تا 59 ساله که در معرض خونریزی گوارشی نیستند و احتمال بروز حمله‌های قلبی یا انواع سکته در آنها بیش از ده درصد است، توصیه کرده است. از طرف دیگر، سازمان غذا و داروی آمریکا مصرف آسپرین را در افرادی که تاکنون سابقه ابتلا به بیماری‌های قلبی ـ عروقی یا حمله قلبی را نداشته‌اند توصیه نمی‌کند.

نکته دیگر این که مصرف آسپرین در افرادی که مبتلا به مشکلات انعقادی خون بوده و به اصطلاح خون آنها دیرتر لخته می‌شود، افرادی که سابقه خونریزی یا ابتلا به زخم‌های گوارشی دارند و کسانی که به ترکیبات حاوی آسپرین آلرژی دارند ممنوع است. بنابراین بر خلاف باورهای عمومی مصرف این دارو برای همگان مفید نبوده و چه‌بسا مصرف خودسرانه آن به بروز مشکلاتی برای افراد منجر شود.

مصرف آسپرین به همراه داروهای ضد دردی همچون ایبوپروفن، ناپروکسن و دیکلوفناک می‌تواند ریسک ابتلا به خونریزی را افزایش دهد. بنابراین در صورتی که فرد به دلیل ابتلا به یک بیماری مزمن مانند آرتروز مجبور به استفاده مداوم از ضددردهاست باید حتما پزشک را در این خصوص مطلع کند.

البته اگر حین مصرف آسپرین بنا به هر دلیلی به مصرف تک‌دوز یا کوتاه‌مدت داروهای ضددرد مذکور نیاز باشد، می‌توان آنها را با فاصله دو ساعته نسبت به ASA استفاده کرد. علاوه بر این بیمارانی که آسپرین را به صورت روزانه استفاده می‌کنند لازم است قبل از انجام هرگونه عمل جراحی یا مراجعه به دندانپزشکی، پزشک را در جریان قرار دهند. از مهم‌ترین تداخلات دارویی آسپرین می‌توان به افزایش ریسک خونریزی در مصرف همزمان با هپارین و وارفارین، کورتون‌ها، کلوپیدوگرل و برخی از انواع ضدافسردگی‌ها مانند کلومیپرامین و پاروکستین اشاره کرد. در میان داروهای گیاهی و مکمل‌های غذایی نیز، جینسینگ، روغن گل مغربی، امگا3، زغال اخته و کاپسایسین (فلفل قرمز) با آسپرین تداخل دارند و ریسک خونریزی را افزایش می‌دهند.

مصرف ASA به صورت جویدنی جذب سریع‌تر دارو را به دنبال دارد با این وجود به دلیل احتمال ایجاد مشکلات گوارشی بسیاری از مردم ترجیح می‌دهند از انواع پوشش‌دار ASA استفاده کنند. این در حالی است که بعضی تحقیقات نشان می‌دهد مصرف اشکال روکش‌دار آسپرین که دارو را در روده کوچک آزاد می‌کنند، تاثیری در کاهش ریسک خونریزی گوارشی ندارد.

منبع: جام جم آنلاین
--------------------
http://www.asriran.com/fa/news/496312

« هویج بخور تا چشمات خوب ببینه». جمله ای آشنا برای ما که اغلب افراد از کودکی بارها و بارها آن را شنیده اند؛ اما این جمله حقیقت دارد یا تنها یک داستان خیالی است؟ واقعاً هویج می تواند ضامن سلامت و قدرت چشم شود؟

واقعیت ماجرا این است که چنین باوری یک افسانه بیش نیست، افسانه ای که ریشه در جنگ میان آلمان و انگلستان باز می گردد. در حقیقت، تأثیر هویج بر روی دید حقه ای از جانب انگلیس ها بوده است تا آلمان ها گمان کنند خلبان های آنها چشمان فوق العاده و دید بی نظیری در شب دارند. اگرچه هویج به دلیل وجود بتاکاروتن که پس از جذب توسط بدن به ویتامین A بدل می شود، ویتامینی که مزایای شگفت انگیزی برای سیستم ایمنی، پوست و صد البته چشم دارد؛ اما صحبت از تأثیر هویج بر دید با اغراق زیادی همراه است.

به گفته چشم پزشکان: هویج علاوه بر پیشگیری از ابتلا به آب مروارید به دید بهتر در اتاق تاریک کمک می کند؛ ولی صحبت از اینکه هویج به دلیل وجود نوعی آنتی اکسیدان ویژه درون خود موجب دید بهتر در شب و تمامی فضاهای تاریک می شود افسانه ای بیش نیست. با این حال، مصرف مکمل های مختلف در افرادی که ازکمبود ویتامین A رنج می برند در بهتر شدن دید آنها نقش مؤثری ایفا می کند.

بنابراین، آنچه موجب تقویت چشم ما می شود ویتامین A است؛ ماده ای که در دیگر انواع سبزیجات از جمله: اسفناج، سیب زمینی شیرین و کدو یافت می شود. در واقع، مصرف اندازه انواع سبزیجات و نه تنها هویج می تواند سلامت چشم را تا حدی تضمین کند، امری که نشأت گرفته از وجود ویتامین A در این محصولات است. پس افسانه هویج و چشم تیزبین را کنار بگذارید و تلاش کنید گونه های مختلفی از سبزیجات در سبد غذایی خود جای دهید.

منبع: شفقنا زندگی
---------------
http://www.asriran.com/fa/news/496337

هل ادویه ای بومی هند، نپال و بوتان محسوب می شود. امروزه، این ماده در بیشتر مناطق آسیا از جمله، هند، چین، بوتان، ویتنام، مالزی، کره و ژاپن یافت می شود. از هل به عنوان ملکه ادویه جات نام می برند و یکی از گران‌ترین ادویه های جهان پس از زعفران و وانیل نیز است.

به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "ارگانیک فکتس"، از جمله فواید سلامت هل می توان به حفاظت از دستگاه گوارش، کنترل کلسترول، کنترل سرطان، تسکین مشکلات قلبی و عروقی، و بهبود جریان خون در بدن اشاره کرد. این گیاه برای درمان بیماری های دهان و دندان و عفونت های دستگاه ادراری مانند التهاب مثانه، نفریت، و سوزاک مفید است. هل دارای ویژگی های تقویت کننده میل جنسی است و همچنین به عنوان درمانی برای ضعف جنسی، اختلال در نعوظ، و انزال زودرس نیز استفاده می شود.

از نظر گیاه شناسی، هل به خانوده Zingibercease تعلق دارد و با نام علمی Elettaria cardamomum شناخته می شود. دو نوع اصلی از هل وجود دارند که به نام های علمی Elettaria برای هل سبز یا هل واقعی، و Amomum برای هل سیاه، سفید یا قرمز، شناخته می شوند.

هل به شکل غلاف هایی کوچک که دانه هایی سیاه رنگ درون آنها قرار گرفته اند، یافت می شود. هم دانه ها و هم غلاف هل دارای عطر و طعم دلپذیری هستند. از این رو، هل به عنوان یک عامل طعم دهنده در آشپزی هندی بسیار مورد استفاده است. چای هل در کنار چای زنجبیل از نوشیدنی های بسیار مشهور در هند محسوب می شود.

افزون بر مصارف آشپزی، استفاده از هل به عنوان یک گیاه دارویی سابقه ای طولانی در فرهنگ هندی و پزشکی سنتی چینی دارد. باور بر این بوده است که هل درمانی برای عفونت های دندان و لثه، ناراحتی گلو، گرفتگی ریه، سل ریوی، التهاب پلک، اختلالات گوارشی، ناراحتی کلیه، و سنگ کیسه صفرا محسوب شده و به عنوان یک پادزهر برای سموم و زهرها نیز کاربرد داشته است.

ارزش غذایی هل

بنابر اعلام وزارت کشاورزی آمریکا، هر 100 گرم هل حاوی 300 کیلوکالری انرژی، 68 گرم کربوهیدارت، 11 گرم پروتئین، 28 گرم فیبر غذایی، و فاقد کلسترول است. هل سرشار از ویتامین ها و ریزمغذی های مختلف نیز است که از آن جمله می توان به نیاسین، پیریدوکسین، ریبوفلاوین، تیامین، ویتامین A، ویتامین C، سدیم، پتاسیم، کلسیم، مس، آهن، منگنز، منیزیم، فسفر و روی اشاره کرد.

فواید سلامت هل

هل ادویه ای ایده آل با فواید سلامت بسیار است. از محبوب‌ترین و شناخته شده‌ترین فواید سلامت این ماده می توان به موارد زیر اشاره کرد:

ویژگی های ضد سرطان

سرطان، به ویژه سرطان روده بزرگ، یکی از دلایل اصلی مرگ و میر در جهان است. افزایش هزینه های روش درمانی سرطان و عوارض جانبی آن، پژوهشگران را به یافتن جایگزین هایی پایدارتر تشویق کرده است. مطالعات صورت گرفته توسط موسسه ملی سرطان چیتارانجان در کلکته نشان داده اند، رژیم غذایی حاوی هل نتیجه مثبتی در مقابله با سرطان روده بزرگ دارد.

سلامت قلب و عروق

مطالعات صورت گرفته در زمینه تاثیر مصرف هل بر سلامت قلب و عروق نشان داده اند این ماده به پایین آوردن ضربان قلب یا کنترل ریتم ضربان کمک می کند و فشار خون بالا را کنترل می کند.

کنترل کلسترول

ریزمغذی های موجود در هل می توانند با افزایش سطوح چربی در بدن انسان مقابله کنند. طی مطالعه ای آنزیم های آنتی اکسیدانی کبدی و قلبی گرفته شده از هل روی موش هایی با رژیم غذایی حاوی چربی بالا مورد استفاده قرار گرفت. این آنزیم ها بر سطوح کلسترول تاثیرگذار بوده و به کنترل آنها کمک قابل توجهی کردند.

ضد افسردگی

باور بر این است که هل دارای ویژگی های ضد افسردگی است. روغن عصاره هل یکی از روغن های اصلی مورد استفاده در رایحه درمانی است. این ماده نه تنها برای مقابله با افسردگی بلکه برای درمان انواع مختلف بیماری ها از اختلالات معده تا بیماری های ریوی قابل استفاده است.

درمان اختلالات ادراری

در آیورودا (علم باستانی هندی درباره پزشکی و سبک زندگی)، هل به عنوان درمانی برای بیماری ها و عفونت های دستگاه ادراری مانند التهاب مثانه، نفریت و سوزاک مورد استفاده بوده است.

محافظت در برابری بیماری های دستگاه گوارش

هل از گذشته های دور در آیورودا، پزشکی چینی و پزشکی یونانی به عنوان درمانی برای اختلالات گوارشی مورد استفاده بوده است. عصاره متانولی گرفته شده از هل جزئی است که به کنترل اختلالات گوارشی مانند اسیدیته، نفخ شکم، و گرفتگی معده کمک می کند. روغن های فرار استخراج شده از هل آثار مثبت بر اختلالات دستگاه گوارش را نشان داده اند.

ویژگی های ضد میکروبی

برای هزاران سال باور بر این بوده است که هل دارای ویژگی های ضد عفونت است. برای علم مدرن این به معنای ویژگی های ضد میکروبی هل است. طی مطالعه ای از روغن های فرار استخراج شده از هل برای بررسی این فرضیه استفاده شد که نشان داد این روغن ها توانایی مهار رشد و گسترش برخی از میکروب های خطرناک که دلیل مسمویت غذایی هستند را دارد.

ویژگی های ضد اسپاسم

اسپاسم عضلانی اغلب در افراد مسن گزارش می شود. انقباض ناگهانی در عضلات این اسپاسم ها را موجب می شوند. هنگامی که عضله منقبض می شود می تواند به شکل گیری درد ناگهانی منجر شود. بنابر نتایج آزمایش های صورت گرفته روی حیوانات، هل می تواند برای کنترل اسپاسم عضلات مورد استفاده قرار بگیرد.

بیماری های دهان و دندان

صدها سال است که هل در آیورودا و پزشکی سنتی چینی برای درمان مشکلات دهان و دندان مورد استفاده قرار می گیرد. پس از اختراع آنتی بیوتیک ها، مشخص شد این آنتی بیوتیک ها نتایج مختلف و همچنین عوارض جانبی به همراه دارند. از جمله عوارض جانبی مصرف آنتی بیوتیک ها مهار باکتری های پروبیوتیک مفید در روده است. در مقابل، استفاده از ادویه ها ایده آل است زیرا تنها میکروب های عفونی را مهار می کنند و کاری با باکتری های پروبیوتیک ندارند. مطالعه صورت گرفته توسط دنشگاه کالیفرنیا وجود ویژگی های ضد میکروبی در هل را تایید کرده است.

ویژگی ضد آسم

هل می تواند به عنوان درمانی برای آسم و دیگر مسائل تنفسی مورد استفاده قرار بگیرد. نتایج یک مطالعه نشان داد عصاره خام هل به باز کردن مسیرهای هوایی در حیوانات آزمایشگاهی کمک می کند. همچنین، آنها در آرامش بخشیدن به بافت های نای موثر بوده اند.

ویژگی های ضد التهابی

بنابر آیورودا، هل برای تسکین درد مفاصل و عضلات خوب است. شواهد تجربی جدید نشان داده اند هل دارای ویژگی های ضد التهابی و ضد سرطان زا است.

سم زدایی

فرآیندهای سوخت و ساز در بدن انسان رادیکال های سمی و آزاد منتشر می کنند که سلول های سالم را تحت تاثیر قرار می دهند. این سموم انباشته شده می توانند زمینه ساز شکل گیری چندین بیماری از جمله سرطان و پیری زودرس شوند. هل به عنوان یک عامل سم زدا شناخته می شود. روغن های عصاره ای و مواد زیستی-شیمیایی موجود در هل آثار سم زدایی ارائه می کنند.

بهبود گردش خون

در درمانی های سنتی مانند رایحه درمانی، هل برای درمان نشانه های آسم و برونشیت از طریق بهبود جریان خون به ریه ها مورد استفاده قرار گرفته است. روغن عصاره ای استخراج شده از هل روی افرادی دارای استرس آزمایش شده و مشخص شده است که هل به بهبود جریان خون در بدن کمک می کند.

بهبود تهوع و استفراغ

هل به طور سنتی به عنوان درمانی برای تهوع کاربرد دارد. هل تونیکی موثر و محرک است و برای تسکین احساس تهوع و استفراغ خوب است.

ویژگی های تقویت کننده میل جنسی

از آنجایی که هل طعمی شیرین دارد، به طور سنتی اعتقاد بر این بوده است که دارای ویژگی های تقویت کننده میل جنسی است. نه تنها هل به عنوان یک برانگیزنده جنسی شناخته می شود، بلکه در زمینه درمان ضعف جنسی و انزال زودرس نیز کاربرد داشته است.

گلو درد

هل همانند یک درمان خوب برای گلو درد عمل می کند. هل و دارچین را می توانید به همراه هم در آب جوشانده و برای کنترل گلو درد هر روز صبح این آب را غرغره کنید.

سکسکه

سکسکه، به ویژه برای کودکان، می تواند بسیار آزار دهنده باشد. هل یکی از درمان های موثر برای سکسکه شناخته می شود. چند غلاف هل را در آب بجوشانید و با نوشیدن این آب می توانید از شر سکسکه خلاص شوید.

خوشبو کننده نفس

غلاف ها و دانه های هل می توانند به عنوان یک خوشبو کننده نفس جویده شوند. عطر و طعمی که در هل وجود دارد به واسطه وجود روغن عصاره ای است. جای شگفتی نیست که روغن عصاره ای هل به عنوان یک ماده تشکیل دهنده در آدامس ها مورد استفاده قرار می گیرد.

مترجم: محمد مهدی حیدرپور

---------------------------
http://www.asriran.com/fa/news/495159

در ابتدا باید بگوییم که سراسر پاییز، زیر سلطه این میوه بهشتی است که با معاونت انگور به جنگ
همه بیماری ها می‌رود.چرا که انار، تمامی اعضای بدن را تحت تأثیر خود قرار می‌دهد.

زادگاه انار که در 3 جای قرآن کریم از آن نام برده شده است؛ ایران می‌باشد. امروز هم انار ایران جزء بهترین و باکیفیت‌ترین انارهای سراسر دنیا می‌باشد. با خواص انار آشنا شوید. در ابتدا باید بگوییم که سراسر پاییز، زیر سلطه این میوه بهشتی است که با معاونت انگور به جنگ همه بیماری ها می‌رود.چرا که انار، تمامی اعضای بدن را تحت تأثیر خود قرار می‌دهد. اگر مصرف آن به‌طور روزانه (در فصل خود) ادامه یابد، خون را تا هضم چهارم تصفیه می‌کند و دستگاه‌های رئیسه و بعد از آن تمامی اندام‌ها و عروق و مفاصل و پوست را به شکل شگفت-آوری سرزنده و جوان می‌کند.

بنابراین راه را برای جذب داروهای مؤثره و شفابخش علیه تمامی سرطان‌ها باز می‌کند. انار را به‌طور کلّی بر اساس مزه، به 3 نوع تقسیم‌بندی می‌کنند: شیرین، ترش، میخوش (ترش و شیرین). همه انواع آن غذائیت کمی دارند؛ یعنی انرژی زیادی در بدن تولید نمی‌کنند. ولی خون تولیدی از آن‌ها صالح است. در واقع انار جزء غذاهای دوایی یا دواهای غذایی است.

انار شیرین: طبیعت آن سرد به اعتدال و تر در درجه اوّل است. همچنین دارای قوّت قابضه (گیرندگی) است. از سایر انواع آن لطیف‌تر است. برخی از خواص آن بدین قرارند:

مدرّ بول [ادرار آور]، نفّاخ [از این جهت باعث نعوظ در افراد گرم‌مزاج]، مفتّح [یعنی بازکننده انسدادها]، جالی، ملیّن طبع، منحدرکننده غذا از معده گرم‌مزاجان در صورت خوردن آن بعد از غذا [یعنی در افرادی که به کندی تخلیه معده مبتلا هستند، سبب تخلیه معده می‌گردد.]، تقویت‌کننده کبد و تصفیه‌کننده روح کبدی [درواقع از بهترین پاکسازی‌کننده‌های کبدی به شمار می‌رود.]، رفع‌کننده خارش، نیکوکننده رنگ رخسار و....

*البته زیاده روی در مصرف آن، مُفسد غذا و مُرخی (سست کننده) معده است. مُصلحش نیز انار ترش و در سردمزاج‌ها، زنجبیل پرورده است.

ربّ انار شیرین: در افعال قوی‌تر از آب آن می‌باشد. و برای این که باعث اذیّت معده نشود، از مُصلح آن (مصطکی) باید استفاده نمود.

انار میخوش: در سردی و تری میل به اعتدال دارد. در افعال هم شبیه انار شیرین است. امّا در تسکین تیزی صفرا اثر بیشتری دارد؛ یعنی برای صفراوی مزاجان که گرمی و خشکی بر بدنشان غلبه دارد، مناسب‌تر می‌باشد.

انار ترش: در دوم سرد و خشک می‌باشد. قابض، مدرّ بول، مسکّن حرارت معده و غلیان خون [مفید برای افرادی که گرمای معده‌شان خیلی بالاست و غذاهای لطیف در بدن ایشان سریعاً تبدیل به دخانیّت می‌شود و غذاهای غلیظ و سنگین را به‌راحتی هضم می‌کنند.] و مانع سیلان مواد به معده [یعنی جلوگیری‌کننده از ریختن مواد از اعضای دیگر به معده] است.

برای برطرف کردن قی، خفقان حار (طپش قلب گرم)، ممانعت از صعود بخار غذا به سر (مثلاً در سردردهایی که بعد از غذاخوردن ایجاد می‌شود.) و رفع دخانیّت آن مفید است.

*امّا افراط در مصرف آن برای روده‌ها مضر بوده و باعث آسیب و خراش می‌گردد. [مخصوصاً کسانی که دچار التهاب و زخم معده و روده هستند، باید در مصرف آن احتیاط کنند.] همچنین در افراد سردمزاج می‌تواند باعث ضعف کبد و نیروی جنسی شود. مُصلحش نیز انار شیرین و زنجبیل پرورده است.
برخی از نکات و کاربردهای دارویی انار

- نوشیدن آب انارین (یعنی دو نوع انار ترش و شیرین باهم) که با پیه داخلی آن گرفته باشند (به میزان 200-400 میلی لیتر) به همراه 90 گرم شکر: مسهل صفرا و مقوّی معده است. همچنین برای تب‌های صفراوی و یرقان و جرب و خارش مفید می‌باشد.

- و نیز می‌توان انار را با پوست و تخم آن در آب جوشاند تا کاملاً له شود و از آن فرآورده روی محل‌های جرب و خارش ضماد کرد.

- نسخه‌ای مجرّب برای درد سینه و سرفه: چون سر انار شیرین را سوراخ کرده و به دفعات تاوقتی که گنجایش داشته باشد، روغن بادام شیرین در آن ریخته و روی آتش گذارند تا روغن را جذب کند و به حدّی برسد که دیگر نتواند جذب کند؛ مکیدن آن جهت درد سینه و سرفه از مجرّبات حکماست.

- همچنین آشامیدن آب آن با شکر، نشاسته، صمغ عربی و روغن بادام (درحالت نیم‌گرم) همین اثر را دارد...

- خاصیت ضدسرطانی از طریق اثر روی ظرفیت آنتی اکسیدانی بدن: استرس اکسیداتیو که در اثر عدم تعادل بین تولید رادیکال‌های آزاد و سیستم دفاع آنتی اکسیدانی ایجاد می‌شود، در پاتوژنز بیماری‌های مختلف نقش دارد.

مواجهه با عواملی همچون آلاینده‌های محیطی، داروها، سموم کشاورزی، مواد نگهدارنده، امواج الکترومغناطیسی و... باعث افزایش تولید رادیکال‌های آزاد در بدن می‌شود.

این رادیکال‌های آزاد در بروز بیش از 100 نوع بیماری ازجمله سرطان و دیابت نقش دارند. از آن‌جایی که انار حاوی 100 ها نوع آنتی اکسیدان مخنلف است، مصرف آن می‌تواند توان دفاعی بدن علیه رادیکال‌های آزاد و در نتیجه بیماری‌های مختلف را بالا ببرد.

همانطوری که در مطالعه‌ای که روی دختران 15-17 ساله شهر اراک انجام شد و مشاهده گردید که مصرف آب انار به مدّت 2 هفته و روزانه 100 میلی‌لیتر، باعث افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی سرم می‌گردد [این اثر را به فلاونوئیدهای پلی فنولیک نسبت داده‌اند].

- اثر مصرف آب انار بر فشار خون افراد مبتلا به دیابت نوع 2: در مطالعه‌ای که در این زمینه انجام شد، به مدّت 6 هفته با مقدار 200 میلی‌لیتر آب انار خالص به‌طور روزانه، مداخله انجام شد.

در گروه مصرف کننده آب انار در مقایسه با گروه شاهد، کاهش معناداری در فشارخون سیستولی و دیاستولی مشاهده شد. در نتیجه می‌توان در این بیماران، برای پیشگیری از پرفشاری خون توصیه کرد.

- مکانیسم‌های احتمالی این اثر: اثر روی آنزیم مبدّل آنژیوتانسین(ACE)- آثر آنتی اکسیدانی و حفظ عملکرد اندوتلیوم عروق- اثر آنتی اکسیدان روی برداشت سوپراکسید و در نتیجه افزایش قابلیّت دسترسی به نیتریک اکساید (عامل گشادکننده عروق)- کاهش LDL اکسید شده سرم و.....

- نسخه‌ای برای ویار زنان باردار و اشتها به مواد غیر مغذّی (مثل گِل): هسته انار را در ماهی تابه تفت داده و پودر کنند (به شکل سویق) و از آن مصرف کنند. همچنین مصرف ربّ انار و به‌ویژه ربّ انار ترش در این مورد مفید است.

- کوبیده دانه انار ترش با میزان مساوی مویز و یک پنجم آن زیره کرمانی جهت رفع قی و تقویت معده، مجرّب حکماست.

- برای بیماری‌های زنان به عنوان شستشو دهنده: از پوست، گل و غنچه انار استفاده می‌شود.

- خوردن انار با پوست میان دانه‌ها، معده را پاک، هوش را زیاد و نیروی جنسی را تقویت می‌کند.

- خوردن انار، کودکان را زودتر به سخن می‌آورد.

- آب آن سنگین‌تر از خوردن دانه‌های آن با هسته است؛ چون مغز دانه‌های آن کمی ملیّن است.

- بهترین زمان خوردن انار، صبح ناشتاست. [که در روایات هم بر آن تأکید شده است و برای مصرف 40 روزه آن در صبح ناشتا، اثراتی مترتّب است.] در موقع خوردن هم کمی گلپر به آن اضافه می‌کنند تا علاوه بر بوی مطبوع، به هضم آن کمک کند.

- ربّ انار بهترین چاشنی برای خورش بامیه، فسنجان، آش انار و... است.

- ربّ انار را با عسل مخلوط کنید: مصرف موضعی آن برای معالجه زخم بینی و بثورات پوستی مفید است.

- مضمضه و نگاه‌داشتن آب میوه ترش آن در دهان، برفک و جوش‌های دهان را پاک کرده و لثه را محکم می‌کند.

- پوست انار: در نهایت قبض و بَرد (سردی) است. به همین دلیل یک داروی مجفّف (خشک کننده) به حساب می‌آید.

- اگر پوست انار ترش را با مقدار مساوی مازو ساییده و در سرکه بجوشانند تا به طور كامل له شده و رطوبتش از بین برود و سپس به اندازه دانه‌های فلفل از آن حب بسازند، 15 عدد از آن جهت رفع اسهال مزمن و خراشیدگی و زخم روده‌ها و مقعد مجرّب است.

- شستن مقعد با آب جوشانده پوست انار جهت قطع خون بواسیر و امراض مقعد مفید است.

- داروی ضد کِرم قوی: عصاره پوست درخت انار بخاطر داشتن آلکالوئید ایزوپله تیه رین، یک ضد کرم قوی به-شمار می‌رود. همچنین ریشه انار خاصیت کرم کُشی بر ضد کرم کدو دارد.

- برای درمان کرم کدو: 60 گرم پوست ریشه تازه یا گرد خشک آن را با 750 میلی‌لیتر آب به مدّت 6 ساعت خیس کنید. آن را جوشانده تا حجم آب به نیم لیتر کاهش یابد.

صاف کرده و سه قسمت کنید. هر قسمت را با فاصله 1.5 ساعته بنوشید.

پس از 2 ساعت یک مسهل مانند روغن کرچک خورده تا کرم دفع شود. (مقدار مصرف آن برای کودکان: 6/1 تا 3/1 بزرگسالان)

- گل انار هم جهت قطع خونریزی بن دندان و التیام جراحات و قلاع (جوش‌های دهان) کاربرد دارد.

- از گل‌های انار که در روغن کنجد جوشانده شود، پمادی به دست می‌آید که برای خارش‌ها و تحریک‌های پوستی از نوع اگزمای تر به‌کار برده می‌شود.

- برای کاهش گرمای اضافی کبد (سوء مزاج حار کبدی): ترکیبی از آبغوره و ربّ انار طبیعی را با نسبت 3 به 2 با هم مخلوط و روی شعله ملایم به مدّت یک دقیقه جوشانده و پس از سرد شدن در یخچال نگاه دارید.

هر شب 2-1 قاشق غذاخوری از آن را در یک لیوان آب سرد مخلوط کرده و بنوشید. [مؤثر در انواع هپاتیت‌ها، پرفشاری خون، قندخون، کهیر، جوش‌های صورت و بسیاری از بیماری‌های مربوط به غلبه صفرا. ضد انواع سرطان‌های دستگاه گوارش، تصلّب شرایین، دیابیطس حار و تصفیه‌کننده خون)

- داروی اشتهاآور: انگشت پیچ ساده انار (100 میلی‌لیتر آب انار ترش را با 75 گرم قند مخلوط کرده و روی شعله ملایم آنقدر بجوشانید تا غلیظ شود. بگذارید سرد شود و سپس به اندازه شکلات، تکه تکه کنید. روزانه بسته به نیاز، چندتا از آن را در دهان گذاشته و بمکید.) [به‌خصوص در بی‌اشتهایی‌های ناشی از سوء مزاج گرم معده و کبد مناسب است].

منبع: زندگی آنلاین
http://www.asriran.com/fa/news/495117